Η λαϊκή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων, Κουκακίου και Θησείου, έχει μετατρέψει από τον Απρίλη του 2009 το εγκαταλελειμμένο κτίριο του ΠΙΚΠΑ σε «κοινωνικό χώρο για την υγεία»

Η λαϊκή κουλτούρα δεν γούσταρε ποτέ τους γιατρούς. Κι αυτή την απόρριψη τη διατύπωνε με τον αυτοσαρκασμό ενός λακωνικού μπλακ χιούμορ, όπου όταν υποδεικνύεται σ' έναν βαριά ασθενή να πάει στο γιατρό, εκείνος ασθμαίνοντας απαντά: «Ασε, πεθαίνω και μόνος μου».

 Η λαϊκή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων, Κουκακίου και Θησείου, έχει μετατρέψει από τον Απρίλη του 2009 το εγκαταλελειμμένο κτίριο του ΠΙΚΠΑ σε «κοινωνικό χώρο για την υγεία» Κατά βάθος, δεν ήταν ο γιατρός, αλλά το σύστημα υγείας που προκαλούσε την παρενέργεια της λαϊκής αντιπάθειας: κυνικό, απροσχημάτιστα κερδοσκοπικό, ανάλγητο, ταξικό, αναποτελεσματικό και ανεπαρκές. Και εντός του, το υγειονομικό προσωπικό, να το υλοποιεί ως μέρος του σχεδίου κοινωνικών αποκλεισμών, όπως συμβαίνει παντού στον καπιταλισμό. Ολα αυτά, δεν είναι μόνο ιστορία. Είναι και παρόν και μέλλον, είναι η κλινική εικόνα της παρούσης συστημικής κρίσης και των νέων αποκλεισμών που επιβάλλει η εξουσία με απίθανα ευφυείς, μεθοδικούς και ανυποχώρητους τρόπους.

Νοσοκομεία-ΧΥΤΑ

Η Ελλάδα, η χώρα που πετύχαινε αξιοζήλευτα υψηλούς δείκτες δημόσιας Υγείας (14η σε σύνολο 190 χωρών για την ποιότητα του εθνικού συστήματος υγείας και 7η στο προσδόκιμο υγιούς ζωής, σύμφωνα με συγκριτική έκθεση του ΠΟΥ το 2000), τώρα παραδίδεται στην πιο αμοραλιστική διαχείριση της Υγείας. Μέσα σ' αυτή τη σαρωτική επέλαση αντικοινωνικών μέτρων που υλοποιούνται «από υπουργούς που ο καθένας είναι πιο διεφθαρμένος από τον προηγούμενο», το σύστημα Υγείας παραδίδεται κομμάτι κομμάτι στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Είναι μια διαδικασία που χτίζει «νοσοκομεία-ΧΥΤΑ» κι ένα παράλληλο σύστημα Υγείας, από το οποίο οι σχετικές πολυεθνικές και ασφαλιστικές (μέσω της πολιτικής Denial Management) αντλούν μεγάλα κέρδη, διαχειριζόμενες μόνο εύπορους ασθενείς. Στην ιστοσελίδα https://syneleyshgiathnygeia. blogspot.gr/ υπάρχει ένα από τα σημαντικότερα κείμενα που έχουν γραφτεί για το θέμα αυτό - στο τέλος της ανάγνωσής του, κανείς δεν θα θέλει πια να αρρωστήσει...

Το αναπάντεχο; Ο πιο συγκροτημένος, σοβαρός κι επιθετικός αντισυστημικός λόγος για το ζήτημα της Υγείας είναι ο ελληνικός - τα επιτεύγματά του συζητιούνται ήδη ως παραδείγματα προς μίμηση σε Βαρκελώνη και Ρώμη. Κόντρα σε κάθε προηγούμενη λογική δημοσιοποίησης και υλοποίησης, άνθρωποι με υψηλό αντιεξουσιαστικό φρόνημα και αίσθηση κοινωνικής ευθύνης δημιουργούν ήδη την πλατφόρμα για τη διεκπεραίωση της δημόσιας Υγείας ως αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για κοινωνική αυτονομία. Είναι ο «Κοινωνικός Χώρος για την Υγεία» (ΚΧΥ), που γεννήθηκε από το πνεύμα της σύντομης εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008. Τότε, σε μια συνέλευση για την Υγεία στην υπό κατάληψη ΑΣΟΕΕ, αποφασίστηκαν καταλήψεις και παρεμβάσεις σε νοσοκομεία που έγιναν και οδήγησαν τελικά στη σύνθεση του πρώτου ΚΧΥ.

Ανοιχτή κατάληψη

Τον Απρίλη του 2009 καταλήφθηκε το εγκαταλειμμένο κτήριο του ΠΙΚΠΑ στα Ανω Πετράλωνα, ύστερα από λαϊκή συνέλευση κατοίκων των Πετραλώνων, του Κουκακίου και του Θησείου. Με τη συμμετοχή υγειονομικού προσωπικού και μη, ο ΚΧΥ επιδίδεται σε μια διαρκή διαδικασία αυτοοργάνωσης της Υγείας, παρέχοντας πρωτοβάθμια περίθαλψη σε επίπεδο γειτονιάς. Δεν θέλει και δεν έχει καμία σχέση με οποιοδήποτε άλλο εγχείρημα αφομοίωσης της κοινωνικής αντίστασης (δημοτικά κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία, ΜΚΟ κ.λπ.), ενώ θεωρεί την προοπτική αδειοδότησής του «οξύμωρη και σαρκαστική».

Μέχρι τώρα ο ΚΧΥ έχει δεχτεί εκατοντάδες αιτήματα περίθαλψης, και εξυπηρετεί κατά μέσο όρο 4 ασθενείς σε κάθε βάρδιά του -υπάρχουν οκτώ δίωρες μηνιαίες βάρδιες- και στηρίζεται μόνο στην οικονομική βοήθεια αλληλέγγυων κοινωνικών ομάδων (όπως έγινε με αγορά εξοπλισμού από εργαζόμενους στο Τ.Τ. το 2012). Υλοποιώντας το αντιεξουσιαστικό όραμα για παροχή δημόσιας Υγείας, ο ΚΧΥ γράφει ιστορία. Απομένει να διαπιστωθεί πόσοι από το υγειονομικό προσωπικό της χώρας θα τον μιμηθούν, απαντώντας σωστά στο ερώτημα: «Εξουσία χωρίς υγεία, ή υγεία χωρίς εξουσία;»...