Ο αργός θάνατος του Σάββα Ξηρού- ένα έργο κατάλληλο για όλους…
Πριν λίγες μέρες το Τζάνειο νοσοκομείο γέμισε από πάνοπλους ραμπο, τζιπ και μηχανές της ΕΛ.ΑΣ. Όλοι ξέρουμε ότι όταν γίνεται αυτό (και γίνεται συχνά), «έχουν φέρει κάποιον», αν υπάρχει και κλούβα τότε «έχουν φέρει κάποιον από το Κορυδαλλό»…
Έχουμε συνηθίσει, απλά είναι κάτι που περνά στο σχολιασμό της μέρας και μετά όλοι συνεχίζουμε ο κάθε ένας/μια στα δικά του…
Αυτή τη φορά «αυτόν που έφεραν» ηταν ο «τρομοκράτης», της «Δεκαεφτανοέμβρη» (Ε.Ο.17Ν.), Σάββας Ξηρός.
Εδώ δεν έχει καμιά σημασία αν κάποιος επικροτεί η όχι τις πράξεις του η (και) τη πολιτική θέση που τον οδήγησε σε αυτές δηλ. την ένοπλη αντιπαράθεση με το κράτος και την εξουσία. (οι εργαζόμενοι ξέρουν ότι, όσοι επέλεξαν αυτόκλητα να παίξουν το ρόλο του "τιμωρού επαναστατή/προστάτη της εργατικής τάξης" βρεθηκαν μακρυά η και απέναντι στα μαζικά κινήματα!)
Σημασία έχει ότι έχει αποφασιστεί ο αφανισμός του. Έτσι, γιατί μπορούν!
Πρόκειται για ένα κρατούμενο που αν εφαρμόζονταν οι κείμενες διατάξεις θα έπρεπε – όπως έγινε για πολλούς αλλους κρατούμενους – να είναι έξω με ανήκεστο βλάβη και ολική αναπηρία.
Ο Σ.Ξ., σήμερα βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση υγείας, αλλά και συνθηκών κράτησης. Το υποτυπώδες νοσοκομείο των φυλακών που νοσηλεύεται τα τελευταία χρόνια, δεν παρέχει καμία φροντίδα κι έτσι η υγεία του επιβαρύνεται καθημερινά. Είναι ένας άνθρωπος καταδικασμένος σε αργό θάνατο, μέρα με τη μέρα.
Οι ιατρικές γνωματεύσεις, δείχνουν έναν άνθρωπο, ουσιαστικά τυφλό, με φλεβική ανεπάρκεια και επίδρασή της στα κάτω άκρα, σχεδόν κουφός, με σοβαρά νευρολογικά και αγγειακά προβλήματα, με ιστορικό άσθματος από παλιά, έχει επίσης υποστεί ακρωτηριασμό του δεξιού του χεριού και πλέον με πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας, διαγνωσμένη από δύο κρατικά νοσοκομεία.
Το ελληνικό κράτος καταδικάστηκε το 2010 ακόμη κι από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, εξαιτίας της ανεπαρκούς φροντίδας που επέδειξε στα ανυπέρβλητα προβλήματα υγείας του Σάββα Ξηρού, αλλά δεν άλλαξε τίποτε. Δεν επέτρεψε καν την νοσηλεία του σε δημόσιο νοσοκομείο, όπως είχαν εισηγηθεί ακόμη και ιατροδικαστές... READ MORE...
Οτι το νοσοκομείο των φυλακών ειναι ακατάλληλο για νοσηλεία ανθρωπων με σοβαρά προβληματα υγείας είναι γνωστό και φαίνεται οτι η υγειονομικη περιθαλψη κρατουμένων είναι ενα προνόμιο ( για κάποιους?) μαλλον παρά δικαίωμα...
Όσοι πιστεύουν (ακόμα!) ότι οι φυλακές είναι προς σωφρονισμό μάλλον ζουν σε άλλο πλανήτη!
Όσοι νομίζουν ότι οι φυλακές είναι για τιμωρία των παραβατών έχουν χάσει επεισόδια , εκτός…. Εκτός αν σκόπιμα είναι υποκριτές η χαζοί.
Σήμερα στον 21ο αιώνα οι φυλακές όλο και περισσότερο επιτελούν έργο αντίστοιχο των στρατοπέδων συγκέντρωσης δηλ. διαχωρισμού και αποκοπής από τη «λοιπή κοινωνία» των παρανόμων όπως αυτό ορίζεται κατά το δοκούν… μετατρέπονται σε μηχανισμούς εξανδραποδισμού και φυσικής η ηθικής εξόντωσης των πιο επικίνδυνων παρανόμων και των πολιτικών αντιπάλων που τόλμησαν κάποια στιγμή να κάνουν πράξη το «βία στη βία της εξουσίας».
Τέτοια είναι η περίπτωση του Σ.Ξ.
Η προκλητική μεθόδευση της εξόντωσης του … μέρα μεσημέρι με τα σούρτα φερτα στο Τζανέιο η στη Νίκαια χωρίς να παράσχετε ουσιαστική νοσηλεία είναι αποκρουστική. Και φέρει δυο ξεκάθαρα μηνύματα για μας τους απ` έξω.
Πρώτο και προφανές στη περίπτωση του Σ. Ξ. δεν χρειάζεται καμιά αποκρυπτογράφηση: <<Μην έχεις, πολίτη/σα , καμιά αυταπάτη, στο - βία στη βια της εξουσίας- η απάντηση είναι, ότι η εξουσία είναι αυτή, που μπορεί και ασκεί τη μέγιστη βία και για αυτό … το νου σου! >>
Δεύτερο, είναι ένα (πολιτικό) μήνυμα που συμβαδίζει με τη (πολιτική) συγκυρία. Δηλαδή…
Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζελου ( με η χωρίς σάλτσα) δεν είναι μια ακόμη μνημονική κυβέρνηση που διεκπεραιώνει όσο καλύτερα μπορεί το ζήτημα που έχει προκύψει από το 2010 και μετά, δηλ να μεταφέρει το κόστος της κρίσης όλο στη κοινωνία και την εργασία…
Έχει αναλάβει για λογαριασμό της καθεστηκυίας ελίτ της χώρας να περάσει ένα ιδεολογικό ρεβανσισμό ενάντια σε κάθε αφήγηση που υποστηρίζει (με όποιο τρόπο) , μια ουτοπία, την δυνατότητα να υπάρξει μια κοινωνία και ένας καταμερισμός εργασίας, ριζικά αλλιώτικος από αυτό μας έχει επιβληθεί.
Εκεί στοχεύει όλο αυτό το (προπαγαδιστικο) μένος για τις διαφθαρμένες γενιές της χούντας, του πολυτεχνείου, της μεταπολίτευσης κλπ. Κάθε κεκτημένο δικαίωμα αλλά και κάθε άποψη που μιλά για δημοκρατία , δικαιώματα και αγώνες σε μια αντικαθεστωτική κατεύθυνση και αμφισβήτηση πρέπει να δυσφημιστεί η να εξοντωθεί. Μέσα σε αυτό το σκηνικό τα επιτελεία προωθούν ( διεθνής πατέντα από το 2001, made in USA) τη τρομολαγνεία και πρόσφατα τη θεωρία (και πράξη) ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ.
Κατά κάποιο τρόπο υπάρχει μια αναλογία ανάμεσα στο ρεβανσισμό της λευκής τρομοκρατίας αμέσως μετά το πόλεμο, όπου έπρεπε να απαξιωθεί η αντίσταση κατά της Κατοχής και να βγουν από πάνω οι δοσίλογοι-μαυραγορίτες όπως και έγινε. Έτσι σήμερα θα πρέπει κάθε αγώνας από το 1973 και μετά που οδήγησε στη κατάρρευση του μετεμφυλιακού οικοδομήματος να απαξιωθεί και οι θύτες να συνεχίσουν να κυβερνούν ως σωτήρες τα θύματα της κρίσης που αυτοί δημιούργησαν (και μέχρι στιγμής έτσι πάει…)
Μέσα από αυτή την προοπτική ο αργός βασανιστικός θάνατος του Σ.Ξ. έρχεται να δέσει … σαν μια δήλωση ακραίας εκδικητικότητας από το (υποτίθεται απρόσωπο) κράτος και ρεβάνς της καθεστωτικής ελίτ που νέμεται την εξουσία.
Εκδίκηση στο σώμα ενός πολιτικού κρατούμενου! ( υπαρχουν βέβαια και οι υποκριτές που το πολιτικός τους χαλαει την δημοκρατική τους σούπα!).
Ρεβάνς προς όλα ΑΥΤΑ που φώτισαν ΤΟΤΕ κάποιο νεαρό ονόματι Σ.Ξ. να βγει … στο κλαρί. Τα ΑΥΤΑ είναι ιδέες και πεποιθήσεις που χαρακτήρισαν μια εποχή και ένα η περισσότερους κοινωνικούς πολιτικούς χώρους. Αυτά ακριβώς πρέπει να εκριζωθούν να καταστραφούν και να ξεχαστούν.
Γιατί σου λένε, που ξέρεις μπορεί σήμερα με τόσους ΠΟΛΛΟΥΣ/ΕΣ και ιδιαίτερα νέους/ες στη πρέσα της βίας της κρίσης, ΑΥΤΑ, που έκαναν έναν νέο άνθρωπο να πιστέψει στην ένοπλη επανάσταση να ξαναρθούν , να ξαναγεννηθούν , να…
Για αυτό, ένας κάποιος Σ.Ξ. και όχι μόνο αυτός (μια αφορμή ήταν) πρέπει συμβολικά και τελετουργικά να εξοντωθεί!
Πρόκειται για ένα έργο κατάλληλο για όλους, που παίζεται στις οθόνες της πραγματικής ζωής. Αρκεί να είμαστε εκεί, όπου υπάρχει η πραγματική ζωή όχι η δήθεν, για να δούμε το πραγματικό πρόσωπο των δημίων μας, όσο ακόμα μας επιτρέπεται να έχουμε μάτια…
29.12.2013
