πολιτική υγείας: αλήθειες, ψεύδη και αυταπάτες

… η οικονομική κρίση κινητοποιεί διαδικασίες αποασφάλισης του πληθυσμού, ανατρέπει την αρχή της καθολικής κάλυψης και θέτει μείζονα εμπόδια στην πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Πρόκειται για μεγάλης κλίμακας αρνητικό φαινόμενο στην πρόσφατη ιστορία, το οποίο ακυρώνει το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο και συνιστά το πρώτιστο (προς αντιμετώπιση) πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα της χώρας στην παρούσα συγκυρία. Oι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες κινδύνου (ανεργία, άγχος, μείωση εισοδήματος), οι οποίοι αναδύονται με ένταση από την οικονομική κρίση, επιδρούν αρνητικά στο επίπεδο νοσηρότητας και πρόωρης θνησιμότητας στη χώρα, και ειδικότερα η επίπτωση στα ψυχικά νοσήματα όπως φαίνεται από τα σχετικά επιστημονικά ευρήματα.⁸ Η προσπάθεια απόκρυψης και συσκότισης του κοινωνικού χαρακτήρα της επιδείνωσης του επιπέδου υγείας συνιστά μια ανορθόλογη και υστερόβουλη πολιτική διαχείριση και παρεμποδίζει την ανάληψη των κατάλληλων πρωτοβουλιών και τη λήψη μέτρων πολιτικής για τον έλεγχο και την αποτελεσματική διαχείριση των αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία.

… Αναλυτικά, η νοσηρότητα η οποία οφείλεται σε αιτίες όπως η ισχαιμική καρδιοπάθεια, τα εγκεφαλικά επεισόδια, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, τα οδικά ατυχήματα, η κίρρωση του ήπατος, οι παθήσεις του κυκλοφορικού, ο καρκίνος του μαστού και το άσθμα έχουν εμφανώς μειωθεί σε χώρες της Ε.Ε., στην Ελλάδα όμως δεν εμφανίζεται ανάλογη μεταβολή. Αντιθέτως, παρατηρείται στασιμότητα ή/και αύξηση σε κύριες αιτίες θνησιμότητας όπως η ισχαιμική καρδιοπάθεια, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, ο καρκίνος του μαστού και ο καρκίνος του παχέος εντέρου, και η εξέλιξη αυτή, σε συνδυασμό με την αναμενόμενη αύξηση του πληθυσμού άνω των 65 ετών θέτει σοβαρά ερωτήματα για την αποτελεσματική χρήση των πόρων στο σύστημα υγείας…

ΑΠΟ ΤΟ chronos mag.ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Γιάννη Κυριόπουλου

… ο τρόπος χρηματοδότησης (κεντρική διοίκηση, κοινωνική ασφάλιση, ιδιωτική δαπάνη) και το μέγεθος της συνεισφοράς έκαστης πηγής στον συνολικό προϋπολογισμό υγείας δεν σχετίζεται εμφανώς με τη συνολική δαπάνη υγείας, γεγονός το οποίο συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι μεταρρυθμίσεις προς τη μία ή προς την άλλη κατεύθυνση δεν αναμένεται να συμβάλουν στη συγκράτηση της δαπάνης υγείας. Σημειώνεται όμως ότι η χώρα μας έχει τρεις κύριες πηγές χρηματοδότησης (κοινωνική ασφάλιση, νοικοκυριά, κράτος κατά σειρά βαρύτητας) και το υπόδειγμα αυτό δεν εντάσσεται σε κάποιο άλλο αντίστοιχο σε διεθνή κλίμακα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η μεταρρύθμιση στη χρηματοδότηση οφείλει να συνυπολογίσει την ιδιαιτερότητα αυτή καθώς επίσης και την ανθεκτικότητά της στον χρόνο, δεδομένου ότι η πίεση στον κρατικό προϋπολογισμό (εξαιτίας του δημοσίου χρέους) προβλέπεται μακροχρόνα, και τα πρόσθετα φορολογικά βάρη στους πολίτες έχουν υπερβεί τα ανεκτά επίπεδα.

Καθολική ασφάλιση στην υγεία: μείζον κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα

Οι οργανωτικές και δομικές προτάσεις «μεταρρύθμισης», οι οποίες εμφανίζονται στην πρόσφατη περίοδο, περικλείουν συνήθως υψηλό μεταβατικό κόστος και υπαινίσσονται την ενιαία εθνική (κρατική) ασφάλιση και χρηματοδότηση (μέσω της γενικής φορολογίας), υποκρύπτουν και συσκοτίζουν με μια ριζοσπαστική αλλά ψευδώνυμη ρητορική την πολιτική επιδίωξη για ένα μικρό κρατικό (δηλαδή προνοιακό) ιατροασφαλιστικό σχήμα προσβάσιμο στους ηλικιωμένους, τους φτωχούς και τους άνεργους. Ο στόχος είναι η μείωση των κοινωνικών εξόδων αναπαραγωγής της εργασίας και παράλληλα η δημιουργία μιας ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς (για τα μεσαία κοινωνικά στρώματα), πράγμα το οποίο οδηγεί αναπόδραστα στη δημιουργία φαινομένων διχοτόμησης του υγειονομικού τομέα και ως εκ τούτου έντασης των ανισοτήτων στην πρόσβαση και κυρίως στα αποτελέσματα της εθνικής πολιτικής υγείας…

… Η εναλλακτική στρατηγική μπορεί να προέλθει από μια σειρά διαρθρωτικών αλλαγών για τη συγκέντρωση των οικονομικών πόρων από κάθε πηγή σε μια ενιαία διαδικασία ώστε να επιτευχθεί με την ανακατανομή των πόρων η αναδιανομή σε όφελος των φτωχών, των ανέργων, των ασθενών και των ηλικιωμένων. Το εγχείρημα αυτό δύναται να πραγματοποιηθεί…READ MORE...