Η ΑΝΑΘΕΣΗ της ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΣ και η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ της ΑΝΑΘΕΣΗΣ*

27/09/2013

Άνθρωπος των αμφιβολιών και συχνά σκυθρωπός σκεπτικιστής, είχα ωστόσο από νωρίς, κάποιες εδραιωμένες βεβαιότητες στις οποίες ακουμπούσα χωρίς ιδιαίτερους προβληματισμούς...

 Για τους στρατευμένους  μαρξιστές-λενινιστες της μεταπολίτευσης μια κεντρική αφήγηση πήγαινε αδρά ως εξής…

   Κοινωνικά Συστήματα: πρωτόγονος κουμμουνισμός των πρώτων αταξικών κοινωνιών – δουλοκτητικό σύστημα – φεουδαρχικό/δουλοπαρικοι – καπιταλισμός – σοσιαλισμός – κουμμουνισμός. Τέλος!

Το θεωρούσα[με] νομοτελειακό το πέρασμα από το ένα σύστημα στο άλλο με [βίαιη κυρίως] επανάσταση. Σύμφωνα με την αφήγηση αυτή του ιστορικού υλισμού, το σημερινό σύστημα δηλ ο καπιταλισμός θα έφτανε στο ιστορικό του τέλος, όπως και τα προηγούμενα συστήματα και νομοτελειακά θα έδινε την θέση του στο νέο σοσιαλιστικό, προάγγελο της ουτοπικής αταξικής κουμμουνιστικής κοινωνίας και για αυτό πάντα ειρηνικής, δίκαιης  και ελεύθερης κοινωνίας. Α, η ουτοπία, κάτι σαν παράδεισος των άθρησκων και άθεων! Δεν έχει σημασία εδώ οι διάφορες εκδοχές μαρξικές η αναρχικές κλπ εκδοχές της αταξικής ουτοπίας. Μια λέξη ήταν και είναι όλα τα λεφτά. Νομοτέλεια.

Που πάει να πει, ότι  και να γίνει ο σοσιαλισμός θα έρθει ουτως η άλλως, τώρα η μετά η αργότερα, κουφάλες καπιταλες είστε τελειωμένοι, εμείς είμαστε και θα είμαστε διαρκώς και πάντα το νέο, ο νέος κόσμος που έρχεται καβάλα στην επανάσταση!

Πολύ καιρό μετά από την αποστρατεία μου από την οργανωμένη δράση  αυτό το νομοτελειακά κουδούνιζε μέσα μου, όπως και σε πολλούς άλλους αριστερούς,. Μια νομοτελειακή σταθερά, ένα π των πολίτικο-ιστορικών μαθηματικών μου. Είχα μπόλικο καιρό  να προβληματιστώ, καθώς η κατάρρευση των «υπαρκτών» και η εικοσαετία που ακολούθησε έκανε πολλές νομοτέλειες να φαντάζουν απελπιστικά αραχνιασμένες και εκτός τόπου και χρονου.

Η συγκυρία  του ελληνικού κραχ, που αποδείχτηκε ιντερνάσιοναλ, το έφερε έτσι ώστε το τέλος του καπιταλισμού να γίνει της μόδας, όπως φυσικά, διάφορα  μετακαπιταλιστικά σενάρια και ο ρόλος της αριστεράς γενικώς και ειδικώς. Και βεβαία αυτό το νομοτελειακό ξανάρθε στο προσκήνιο και μου κάθισε στο λαιμό σαν ψαρό κόκαλο. Γιατί άραγε?

 Γιατί όλοι αυτοί με τις βεβαιότητες και τις νομοτέλειες τους μου φάνηκαν πολύ  παρωχημένοι και… λίγοι, σε μια εποχή τόσο σύνθετη!  Αλλά δεν πρόκειται για θέμα αισθητικής η γούστου!

      Μια άλλη  βεβαιότητα του αριστερού παρελθόντος μου, είναι, ότι κοινωνικές αλλαγές και ανατροπές επιτυχαίνονται με αγώνες μαζικούς. Η κρίση μας θέλει μόνους αδύναμους, η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών κλπ.

Φυσική συνέπεια αυτής της πεποίθησης [που δεν την αρνούμαι] ήταν να «στρατευτώ» και να επανασυνδεθώ έστω και χαλαρά και χωρίς κομματικοπολιτικη διεύθυνση,. Εκεί με βρήκε η «νομοτέλεια» κατακούτελα. Σύμφωνα με τους αντιμνημονιακους αγωνιστές ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες του, τερμάτισε, εμείς οι ταξικοί του αντίπαλοι πρέπει να θέσουμε  το ζήτημα στο μαζικό κίνημα και… μπλα-μπλα διαλέξτε όποια αφήγηση θέλετε αριστερή λάιτ η χαρντ, αριστερίστικη, ΚΚΕ, αναρχοκουμμουνιστική, κλπ

Υπάρχει κάτι που βραχυκυκλώνει το μαζικό κίνημα  εδώ στην Ελλάδα από τις αρχές του 2012. Το μαζικό κίνημα δεν είναι μαζικό και γίνεται μέρα με τη μέρα όλο λιγότερο κίνημα. Με λίγα λογία και σταράτα το κίνημα είναι εδώ και ο κόσμος κάπου αλλού. Τι να τις κάνει τις νομοτέλειες όταν ο κλυδωνιζόμενος καπιταλισμός έχει αφηνιάσει? Τι να τα κανείς τα λεφτά όταν δεν έχεις φράγκο?

Το μέγα παράπονο όλων των αριστερών [λάιτ η βεριταμπλ never mind] εγκολπώνεται μια καινούργια λεξούλα.  Ανάθεση. Η κατάρα του μαζικού και δη ανατρεπτικού κινήματος. Ο κόσμος αναθέτει και μεταθέτει τη ζωή , τη πολιτική, το μέλλον του, τα λεφτά του σε κόμματα, εταιρείες  κλπ, παρακολουθεί, γκρινιάζει, αγανακτεί, ψηφίζει και στο φινάλε κανιβαλίζεται.

Ναι, μπορεί να είναι έτσι αλλά ποιοι τα λένε αυτά περί ανάθεσης?

Αυτοί που έχουν εδώ και καιρό αναθέσει στις νομοτέλειες το τέλος του καπιταλισμού [και την έλευση της επανάστασης].

Είμαι πλέον από αυτούς και είμαστε πάρα πολλοί για να μας ξεπετάξουν με λενινιστικού/επαναστατικού τύπου αφορεσμούς, που δεν πιστεύουν σε καμιά νομοτέλεια!

Η μόνη νομοτέλεια για την όποια είμαι πεισμένος είναι ότι όλοι θα δούμε τα ραδίκια ανάποδα[κοινότυπο, cheap yes, αλλά όντως είναι το μόνο σίγουρο]. Και επίσης θεωρώ ότι η πίστη σε κάθε είδους νομοτέλεια  ειδικά όταν αναφέρεται στην ιστορία ζώσα και παρελθούσα, πολύ περισσότερο μέλλουσα, είναι μια μπούρδα που οδηγεί στην ιδεολογική νωθρότητα. Από την όποια πάσχει η σύγχρονη αριστερή θεωρία τουλάχιστον στη Ελλάδα.

Όσοι θέλουν ένα μαζικό κίνημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της ιδεολογίας και δυσανασχετούν που η πραγματικότητα δεν τους «κάθεται», είναι περισσότερο μέρος του προβλήματος μας και όχι η λύση του. Η [λαϊκή] πραγματικότητα φωνάζει στους "αγωνιστές" , δεν σας εμπιστεύομαι, δεν πιστεύω το σχεδιο σας, μόνο και μόνο επειδή έχετε αγωνιστικές περγαμηνές, δηλ δεν σας αναθέτω την αυτοδίκαιη κατ` εσάς πρωτοπορία.

 Έχω εδω κ εδώ εκφράσει τη ταπεινή γνώμη μου για τα handicap μας… πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο κόσμος δεν «βγαίνει στους δρόμους» να τους πάρει φαλάγγι…

Και όμως αντιδρά, όχι όμως σύμφωνα με το σχεδιο και τις προσδοκίες των μ-λ αριστερών και των αντιεξουσιαστών. Χάρις στη "νομοτελειακή νίκη τους" έχουμε νομιζω, μια αριστερά ιδεολογικά νωθρή τη στιγμή που το αντίπαλο δέος πρέπει να αντιμετωπιστεί  σε ιδεολογικό και ακόμα περισσότερο σε ηθικό πεδίο.

Η κοινωνική αριστερά , με την έννοια  της δύναμης που είναι με τη κοινωνία και αφορά την κοινωνία στο σύνολο της πλέον, εκτός των καθεστωτικών ελίτ, διακηρύσσει την ανατροπή ,επαγγέλλεται μια "άλλη" οικονομία, μια αλληλέγγυα κοινωνία της εργασίας , την άμεση δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη κλπ, όταν όμως πρέπει να μιλήσει για επανίδρυση του αστικού κράτους γιατί τέτοιο έχουμε , για επιμέρους δικαιώματα , μεταρρυθμίσεις, και ναι, για παραγωγικότητα και αξιολόγηση και αξιοκρατία, εκεί μας τα ξεπετά αφ` υψηλού γιατί αυτά είναι… φκιασίδια για το σάπιο καπιταλισμό, σοσιαλδημοκρατικές πεπονόφλουδες άξιες μόνο για ξεπουπουλιασμένους δημαριτες και εξωνημένους πασόκους.

Σε όλους εμάς τους ανέντακτους, η κρατική μηχανή, η δημόσια διοίκηση είναι στο μέγιστο βαθμό ληστρικές, αντιλαϊκές, αντιπαραγωγικές και η διαπλοκή τους με την άρχουσα τάξη και ελίτ είναι στη καρδιά του κτήνους που μας έχει γα…! Και οι ελευθερίες , τα δικαιώματα, οι θεσμοί κατά της διαπλοκής, η διαφάνεια κλπ δεν μας ενδιαφέρει ούτε στο ελάχιστο αν είναι αστικά η όχι είναι αυτά που είναι, χωρίς πρόθεμα, και όποιος τα υπερασπίζεται και τα διεκδικεί, οφείλει να το πράτει χωρίς υποσημειώσεις για μια δική του ατζέντα [σοσιαλιστική, αντικαπιταλιστική κλπ] αλλιώς θα πείθει μόνο τους δικούς του πεισμένους!

Η ανατροπή του καπιταλισμού συμφώνα με το σχεδιο που μας προτείνει  η ελληνική Αριστερά στις διάφορες παραλλαγές της ακούγεται οκ, αλλά δεν είναι. Κλίνει  το μάτι στις μάζες, σαν να λέει παλεύω στα μαρμαρένια αλώνια αλλά μόνο με την προοπτική του δικού μου προγράμματος και προτάσεων, αν είναι για θέματα όπως πχ η αξιοκρατία [καμιά αξιολόγηση δούρειο ίππο για απολύσεις!], η μεταναστευτική πολιτική,[ όλοι οι μετανάστες είναι αδέλφια κάθε περιορισμός στη μετανάστευση είναι ρατσισμός κλπ] να απευθυνθείτε στη δημαρ και στους φιλελεύθερους εμείς δεν θα γίνουμε βαστάζοι του συστήματος και της ΕΕ.

Έτσι φλέγοντα ζητήματα της πραγματικότητας η επαναστατική αριστερά τα καταγγέλλει, καλεί [και εγκαλεί τους διστακτικούς ως συμβιβασμένους] σε άμυνα και περιμένει πότε ο καπιταλισμός σαν σάπιο φρούτο κάποτε θα πέσει, διάολε οι μάζες κάποτε θα καταλάβουν το συμφέρον τους!

Από την άλλη το επί θύραις κομμάτι της αριστεράς, δηλ.  ο ΣΥΡΙΖΑ πετά το μωρό μαζί με το καλάθι προσπαθώντας να είναι με κάθε αίτημα, συντεχνία, με κάθε κινητοποίηση αρκεί να είναι αποφορτισμένη από συγκρουσιακό και κινηματικό  φορτίο σαν να δίνει εξετάσεις νομιμοφροσύνης.

Είναι φορές που μου φαίνεται οτι οι αγωνιστές ,με τους οποιους τείνω φύσει και θέσει να συμπαραταχθώ,  να εχουν αναθέσει στις ιδεολογικές τους νομοτέλειες να βγάλουν το φίδι απο την τρύπα!

Soni ke kala //Σονι κεκαλα 30/08/2013

*αυτό το κείμενο γράφτηκε εν θερμώ ένα ζεστό απόγευμα του Αυγούστου ολίγο ως αυτοθεραπεία,  όμως μετά τη δολοφονία στο Κερατσίνι και το κλίμα που διαμορφώνεται είπα να το βγάλω από το σεντούκι, έτσι ένιωσα…

27/09/2013