Η άνοδος της ασημαντότητας

Η άνοδος της ασημαντότητας, έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εποχή μας, ο τίτλος αυτός είναι απο ένα βιβλίο του Κορνήλιου Καστοριάδη που εκδόθηκε το 1995 και είναι επίκαιρο ακόμα και σήμερα.

Αυτό μπορεί να είναι χαρακτηριστικό και για το πολιτικό σύστημα αλλά και για το συνδικαλιστικό κίνημα με ανθρώπους κατώτερους των περιστάσεων να διεκδικούν το ρόλο του ηγέτη-σωτήρα που θα μας βγάλει απ’ τα δύσκολα, ο καθένας από την πλευρά του!

Μετά από 3 μνημόνια και 1 στο δρόμο οι πολιτικοί επιμένουν ακόμα στο ιδιο σκοπό και οι... ‘’ηγέτες’’ συνδικαλιστές ακόμα να προσπαθούν να καθορίσουν τον ρόλο τους.

Ο ρόλος του συνδικαλιστή παράγοντα (που κυρίως προέρχεται από το χώρο του Πασοκ και της Νέας Δημοκρατίας), ο τόσο παρωχημένος και καταδικασμένος στην συνείδηση όλης της κοινωνίας  έχει ακόμα παρουσία σε πολλά σωματεία.

Ο συνδικαλιστής που με το ψιλορουσφετάκι, βολεύει και βολεύεται, δεν εργάζεται ποτέ, αφού είναι "υποχρεωμένος" να αγωνίζεται για μας από γραφείο σε γραφείο, πότε στον διοικητή, πότε στον τοπικό βουλευτή και όταν είναι στην κυβέρνηση απ’ ευθείας στο υπουργείο.

Για τους περισσότερους δεν γνωρίζουμε με τι ειδικότητα έχουν προσληφθεί αφού δεν τους έχει δει ποτέ κανείς να κάνουν κάτι χρήσιμο.

Ο συνδικαλιστής παράγοντας έχει διπλό ρόλο, ο ένας είναι να μην ενοχλεί με την στάση του την εκάστοτε διοίκηση για να συνεχίζει απρόσκοπτα τους καφέδες στο γραφείο του σωματείου, που σε μερικές υπηρεσίες είναι ένα κλειστό κλαμπ για ‘’λίγους’’

Ο άλλος του ρόλος είναι αφού ικανοποιήσει την ματαιοδοξία της εξουσίας, να βολέψει τους  ψηφοφόρους του σε διάφορες θέσεις για να ελέγχει το σύστημα των κρίσεων ώστε να μην χάσει τα προνόμια που έχει.

Από τη μια έχουμε την διαπλοκή με την εξουσία και από την άλλη την αναξιοκρατία και το βόλεμα και έτσι παρατηρείται το νοσηρό φαινόμενο πολλά σωματεία που υποτίθεται αγωνίζονται για τα δικαιώματα των εργαζομένων που εκπροσωπούν να είναι στην ουσία εργοδοτικά σωματεία με την πλευρά της διοίκησης.

Ο διττός τους ρόλος δεν θα είχε καμία ουσία αν δεν υπήρχαν οι πρόθυμοι που στηρίζουν αυτό το σύστημα.

Σε κάθε κλάδο σε κάθε υπηρεσία υπάρχουν δυστυχώς αρκετοί πρόθυμοι να γλείψουν για ν’ ανέβουν, χωρίς προσόντα χωρίς αξίες και ηθική, προτιμούν να είναι παρατρεχάμενοι ψηφοφόροι κάποιων κηφήνων-παραγόντων ‘’συνδικαλιστών’’ για μια θεσούλα παρά να εργαστούν για το γενικό καλό.

Αυτό το σύστημα διαπλοκής μας οδήγησε εδώ και έχουμε υποστεί τέτοια συντριβή και ως εργαζόμενοι και ως λαός.

Οι παθογένειες του συνδικαλιστικού κινήματος έχουν ως αποτέλεσμα τα σωματεία να έχουν χάσει την αξιοπιστία τους στις τάξεις των εργαζομένων με πολλούς να διαγράφονται και άλλοι να μην συμμετέχουν συνειδητά με αποτέλεσμα ο αγώνας κατά της αντεργατικής πολιτικής των εκάστοτε κυβερνήσεων να είναι άνισος.

Η τροικανή κυβέρνηση έχοντας στο πλευρό της τραπεζίτες εργολάβους εκδότες πρετεντέρηδες, μπάτσους παίρνει μέτρα κόλαση για όλο τον λαό και μείς προσπαθούμε να αντιδράσουμε με τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που εκπροσωπούν πολλά πρωτοβάθμια σωματεία που απαρτίζονται από ανίκανους κηφήνες που έχουν εμμονή με την εξουσία.

Σε πολλά ΔΣ σωματείων έχουν αρχίσει να εμφανίζονται αυτόνομες ομάδες που διεκδικούν τα αυτονόητα, πράγμα άγνωστο για τους επαγγελματίες της συνδιαλαγής

Μην έχοντας ιδέες, ιδεολογία, όραμα, αγωνιστική διάθεση και μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας κάνουν ενέργειες στα όρια της φαιδρότητας σκίζοντας ανακοινώσεις, καταγγέλλοντας ανοιχτές συγκεντρώσεις, λέγοντας ψέματα σε συνελεύσεις και πολλά άλλα.

Είναι αδιανόητο να είναι σε κινητοποίηση κλάδος που εκπροσωπούν και αυτοί να κρύβονται για να μην ‘’καπελωθούν’’

Το χειρότερο είναι όταν εργαζόμενοι έρθουν σε συμβούλιο για να καταγγείλουν κάτι αν δεν είναι απο το κοπάδι των ψηφοφόρων τους (σπάνια έρχονται γιατί αυτοί τα βρίσκουν όλα καλά μάλλον),αντιμετωπίζονται ως εχθροί. Αυτοί που υποτίθεται τους εκπροσωπούν τους σηκώνουν το δάχτυλο και τους απευθύνονται ανοιχτά ως εργοδότες τους!

Όλα αυτά πρέπει επιτέλους να αλλάξουν.

Να σταματήσει η κουβέντα και η γκρίνια στους διαδρόμους, έρχονται ακόμα χειρότερα μέτρα, μ` αυτούς μπροστά να έχουν την πλειοψηφία δεν κάνουμε τίποτα.

Τέλος οι αναλύσεις όλοι ξέρουμε πως φτάσαμε ως εδώ, όλοι ξέρουμε ποιοι φταίνε για όλα αυτά που περνάμε.

Αλληλεγγύη σε κάθε εργαζόμενο όπου κι αν εργάζεται και κινδυνεύει με απόλυση επειδή αυτοί που τον έβαλαν εκεί και που τους ψήφιζε τόσα χρόνια τώρα πια δεν τον χρειάζονται και τον πετάνε στο δρόμο χωρίς ενδοιασμούς για το καλό της χώρας.

Μην έχετε αυταπάτες ότι ‘’εμάς’’ δεν θα μας πειράξουν, απλώς δεν ανοίγουν όλα τα μέτωπα μαζί.

Σήμερα είναι οι καθηγητές χθες ήταν οι εργαζόμενοι στην τοπική αυτοδιοίκηση, προχθές ο ΟΣΕ, αύριο η εργαζόμενοι της ΔΕΗ μετά της ΕΥΔΑΠ  μετά τα λιμάνια κλπ.

Μετά θα έρθει και η δική μας σειρά γιατί λειτουργεί  ο περίφημος κοινωνικός αυτοματισμός που σημαίνει πολύ απλά ότι την ώρα που είσαι στο χώρο εργασίας σου απομονωμένος από τον έξω κόσμο και κατηγορείς τον υπάλληλο της ΔΕΗ που παίρνει πιο πολλά από σένα, και τον καθηγητή που δουλεύει λιγότερο, η τροικα εξωτερικού-εσωτερικού επεξεργάζεται σχέδια για το δικό σου μαγαζί.

Και έτσι μέχρι να ξυπνήσεις θα σε έχουν διώξει και δεν θα το έχεις καταλάβει ούτε θα προλάβεις να αντιδράσεις καν αφού θα είσαι ακόμα, στο καλά τους έκαναν τους ‘’άλλους’’, όπως σίγουρα θα σκέφτονταν κι αυτοί πριν από σένα.     . 

Ο κάθε κλάδος απεργεί μόνο όταν τα μέτρα τον αφορούν άμεσα και όχι όλοι μαζί που θα ήταν πιο μαζικό και σίγουρα πιο επιτυχημένο.

Κατήγγειλε ανοιχτά όσους θεωρείς ότι είναι υπεύθυνοι για την κακή λειτουργία στο χώρο που εργάζεσαι, κατήγγειλε αυτόν που σε θέλει ένα απλό ψηφοφόρο, μην περιμένεις τις επόμενες εκλογές για να δείξεις την δυσαρέσκειά σου είτε για τις εκλογές στο κοινοβούλιο, είτε στο σωματείο που ανήκεις.

Μην περιμένεις τίποτα χωρίς και την δική σου ενεργή συμμετοχή μην επιτρέπεις να σε περνάνε για πρόβατο ούτε να είσαι στα μετρημένα κουκιά του κάθε τυχαίου συνδικαλιστή-παράγοντα, να ξέρεις ότι κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας.

Τέλος τα λόγια τώρα πια μόνο έργα

Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ